In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Duo Reges: constructio interrete. Bonum patria: miserum exilium. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Bork Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;

Si longus, levis;

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Bork

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit.

Verum esto;

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Bork

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Ita prorsus, inquam; Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Bork Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Si longus, levis; De hominibus dici non necesse est.

• Aufidio, praetorio, erudito homine, oculis capto, saepe audiebam, cum se lucis magis quam utilitatis desiderio moveri diceret.
• Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Itaque [redacted] in primis ingenuus et gravis, dignus illa
familiaritate Scipionis et Laelii, Panaetius, cum ad Q.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his
omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum
inventorumque nostrorum.

1. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
2. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.